Een lange reis naar Lazio, een streek ten oosten van Rome. In een huisje midden in het dorp Anticolli Corrado, merken wij hoe sociaal het Italiaanse dorpsleven is.
Met weer een "kleine" lunch worden we hartelijk welkom geheten door Patricia en Mauro.
We leven deze vakantie vrijwel op straat, het kleine terras aan de voorzijde is net groot genoeg voor een tafel, 2 stoelen en enkele plantenbakken. Het terras kijkt uit op een steile weg naar beneden, of naar boven afhankelijk van welke kant je kijkt. Elke ochtend, middag en avond voltrekt zich een soort theater. Eerst de snelle jongens en meisjes op hun scooter naar beneden, dan de moeders met kinderen, op weg naar het dorpsplein. Als laatste de oude mannen en vrouwtjes, meestal leunend op een stok, of dochter voorzichtig schuifelend op de pantoffels naar beneden. Rond één uur komt iedereen weer hijgend en puffend naar boven, meestal met een of meer plastic tasjes in de hand, van de slager, bakker of kruidenier. De weg heeft een stijgingspercentage van 9-15%, dat is pittig. Maar goed, ook de oudjes komen met hun "kromme" benen, vaak diep voorover gebogen de berg op. We zien voor duizenden Euro's aan kosten voor orthopedische operatiekosten voorbij komen. In de namiddag herhaalt zich het ritueel.
De Piazza midden in het dorp is een groot circustheater, waarbij iedereen zijn / haar eigen plek lijkt te hebben. Zitten op het terras, kost niets, er is geen bediening, als je iets wilt moet je binnen in de bar bestellen. Ze komen het wel brengen, dat dan weer wel. Rond 13:00 komt de Carabiniere, mannen van de gemeentewerken, meneer pastoor. de slager, de bakker en andere belangrijke notabelen van het dorp even een aperitief halen aan de bar. Elk natuurlijk met zijn eigen auto, die gewoon kris kris worden geparkeerd, omdat rond die tijd ook de bus nog moet ronddraaien op de piazza is er een "belangrijk iemand met een hesje aan en een pet op" die het verkeer probeert te regelen. Uiteraard zit op de rand van het dorpsfontein menig koppeltje aan een ijsje te lekken of aan elkaar.
's Avonds kun je heerlijke pizzagerechten eten. Er is een heel klein winkeltje met een vitrine van 1,50 meter. Hier kun je stukken uit een vierkante pizza laten snijden. Als je wilt krijg je er een bord bij en ga je lekker op het terras zitten. Voor een glaasje wijn of bier, moet je nog wel eerst even bij de buren in de bar gaan. De dame dekt dan ook nog de tafel voor je, en krijg je bestek.
's Avonds zit een "hangroep" ouderen gezellig van 21:00 tot 23:59 uur gezellig op een trapje tegenover ons terras. Ze bespreken met redelijk luide stem uiteraard de perikelen van het dorp.
Uiteraard is er in een van de vakantieweken ook een Mariafeest. Een feest met muziek op de Piazza, van vrijdag t/m dinsdag een processie door het dorp met een schelle luidspreker voor meneer pastoor.
Het dorp staat bekend om zijn vele artistieke inwoners, regelmatig is er een kleine kunstmarkt. Wij kopen er ook 2 schilderijen voor onze collectie.
Uiteraard, gaan we ook nog bij de mooie Romeinse tuin, Villa D'Este op bezoek, een mooie gelegenheid foto's van fonteinen en oude beelden te maken.
Aan het einde van vakantie als Mauro en Patrizia weer terug zijn uit Nederland, ontmoeten we hen in hun appartement in Santa Marinella. Een dorpje met heel veel keramiek winkels. Patrizia en Mauro vonden het verblijf in ons huis en Nederland heel mooi en bijzonder.
