Voor het eerst een reis naar het mooie eiland Sardinië. Een van onze mooiste ruilen, met mensen die wij later onze Sardijnse vrienden zijn gaan noemen. Van het begin af aan liep het contact, uiteraard via de Italiaanse taal. Via e-mail maar ook via Skype was er al heel snel een klik. Donatella voelde Riny perfect aan, als Riny iets in het Italiaans niet zo snel kon zeggen. Zonder belerend te zijn was Donatella en een buitengewone "aanvulling" op de Italiaanse lessen.
Volgens afspraak maakten wij na aankomst, eerst contact met de ouders van Donatella. We mochten de ouders meteen Maria en Nino noemen. 2 geweldig behulpzame en vriendelijke mensen. Als wij "thuis" waren kwam Nino elke middag bij ons op het balkon zitten en vertelde aan Ger, vele verhalen over de oorlog en over zijn werk als ingenieur in de Fiat fabrieken van Turijn. Hij had zo zijn dagelijkse loopje naar de dorpswinkel om de krant te halen en kwam dan op de terugweg even buurten.
De Sardijnse omgeving; lange witte stranden, azuur blauwe zee, dennenbossen, heuvels en bergen, karakteristieke Italiaanse oude dorpjes, wat wil een mens nog meer.
We hebben diverse tochten gemaakt naar de dorpen in bergen (o.a. Lanusei; hier worden de mensen héél oud en een tocht van 3 1/2 uur naar een bergdorpje Dorgali. Op deze tocht kwamen we alleen maar geiten tegen en een heel enkele auto.)
Op advies van Donatella, hebben we in een visrestaurant het dagmenu gegeten. Voor €25,00 per persoon inclusief wijn en water zoveel kreeft, krab, vissen, garnalen, scampi's als je kon opeten. Het restaurant kon 250 personen 2x per dag tegelijk een maaltijd serveren en alleen na reservering. Wij moesten 3 dagen wachten voor er plaats was. Alle visproducten kwamen recht uit de zee, vanuit de omliggende zeemeertjes zo de pan in.
We zijn van 14 juli tot 7 augustus in het huis in Girasole geweest. Op 6 augustus hebben we Donatella, Sebastiano, Chiara en Francesco ontmoet, na hun verblijf in Breskens. Donatella had vooraf gevraagd of ze ook haar blinde broer Sergio mee naar Nederland / Breskens mocht nemen. Als tegenprestatie mochten wij aansluitend aan het verblijf in Girosole gebruik maken van hun 2e huis is Argentiera. De middag en de avond waren tekort om alle ervaringen uit te wisselen. Sebastiano had heel veel in het Zeeuws Vlaamse land gefietst en ook in België. Hij verbaasde er zich over, dat je je zo moeilijk kunt oriënteren, er zijn nergens geen bergen te herkennen. Sergio had genoten van de fietstochten achter op de tandem.
Van 7 tot 15 augustus verbleven wij nog een weekje in Argentiera, een oud dorpje in Noord-West Sardinië, met in het centrum een oude sterk vervallen oude zilvermijn. Nino had hier als hoofdingenieur de dagelijkse leiding.
